5 Επιστολές | Dust Rhymes

Σκονισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω
Δεν προσπαθώ να σώσω οτι ζήσαμε μαζί
δε ζητάω άλλη ευκαιρία ή μια δεύτερη αρχή
Είναι δύσκολο για μένα πρέπει να το συνηθίσω
τα όνειρα που κάναμε μου λένε να τ'αφήσω
Αυτές οι αναμνήσεις το χέρι μου κρατάνε
λόγια που ειπώθηκαν που την καρδιά μου σπάνε

Τελειώνει ο χειμώνας και η άνοιξη κοντεύει
το θάρρος που δεν είχαμε τώρα μου περισσεύει
τώρα που ο καθένας μόνος του τον δρόμο του τραβάει
απορώ ποιός απ'τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει
Ποιός απ'τους δυό μας έχει φταίξει πιο πολύ
όσο έφταιξα εγω, έχεις φταίξει και συ
λένε έτσι στο τέλος τα φέρνει η ζωή
έτσι προσποιήσου πως δεν υπάρχει πληγή

Μπορεί να μην το θέλω μα μού 'ρχονται αναμνήσεις
μου 'χες πεί θα είμαι εδώ όποια στιγμή με ζητήσεις
Μα τις στιγμές που σε ζητούσα εσύ ήσουν απών
και όταν με ήθελες εσύ εγώ δεν ήμουν παρών
το χες πεί αρρωστημένο το χες πεί καρναβάλι
και μην πείς οτι μόνος μου τα σκέφτηκα πάλι
ότι κάναμε μαζί στο τέλος το σκοτώσαμε
σώθηκαν οι στιγμές δεν επιβιώσαμε
κάτι πήγε στραβά και τους θεούς θυμώσαμε
περίφανα και ψυχρά, μόνοι το τελειώσαμε

Έγινε λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
είναι απ' τα βράδυα που ο ύπνος δε σε ποιάνει
μου είχες πεί θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ'τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει

Καλοκαίρι έχει έρθει και γω μόνος μου θυμάμαι
πόσο ψεύτικα ήταν όλα λόγια δε μετράνε
απορώ αν μια φορά μου λεγες την αλήθεια
ή δικές μου εφευρέσεις τα δικά σου παραμύθια,
απορώ αν μια φορά κατάλαβες τι έχω
ή δε το ψαχνες πολύ γιατί όλα μαύρα τα βλέπω,
θέλω ακόμα να μου λύσεις άλλη μία απορία
πές μου αν σου περισσεύει ακόμα λίγη αδιαφορία
που να θέλεις να μου δώσεις λίγη ακόμα αχαριστία
αλλά καμιά φορά μιλάς και εσύ με την απέλπισία
ξέρω καταδικασμένη απ' την αρχή η ιστορία
ποτέ δεν το μετάνοιωσα κι ας είναι μαλακία
ξέρω ήταν σχέδια που έκανες στο μυαλό σου
και για καλοκαίρι με τον κυνισμό σου
θές να συναντηθούμε ξανά εγώ κι εσύ
ίσως ξαναβρεθούμε πάλι σε κείνο το νησί
ίσως σε κάποιον άλλον τα ίδια πάλι να λές
γιαυτό πέρνω την μοναξιά μαζί και πάμε διακοπές

Κάπου σε είδα πριν μέρες κρύφτηκα μη με δείς
ηθικά μη μου μιλήσεις λόγια άσχετα να πείς
στο 'χα πεί θα είμαστε ξένοι, μου χες πεί θα μαστε εντάξει
πιο καλά που έγινε έτσι κι ας αργεί για να χαλάσει
ήσουν χαρούμενη και έτσι να είσαι πάντα
ελπίζω όμως να ακούς πότε πότε την μπαλάντα
εκείνη που ακούγαμε τη μέρα τη δικιά σου
έφτασε το φθινόπορο και τα γενέθλια σου
γιαυτό σου γράφω για να πώ χρόνια πολλά σου
σου εύχομαι να γίνουν όλα τα όνειρα σου
κι αν δεν είμαι μέσα, πια καθόλου δεν πειράζει
ήμουν εκεί για μια φορά τίποτα δεν το αλλάζει

Έγινε λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
είναι απ'τα βράδυα που ο ύπνος δε σε ποιάνει
μου είχες πεί θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει

Έχω ακόμα πολλά που θέλω να σου γράψω
Νοιώθω πως δεν άλλαξα και ούτε ποτέ θα αλλάξω
όμως το τελευταίο που σου στέλνω είναι γράμμα
και μάθε καλά άλλο ένα πράμα
αν και έχει περάσει απ' τα δύο ένας χρόνος
δε θέλω συντροφιά γουστάρω που 'μαι μόνος
κι αφού ακόμα απάντηση δεν έχω πάρει
θα φταίει που δοκιμάσαμε με πειραγμένο ζάρι
θα φταίει που κυνήγησα κάτι καλά κρυμμένο
βαρέθηκα όμως θαύματα ακόμα να γυρεύω
κι αφού ούτε ένα ακόμη μου έκανε την χάρη
ας φύγουνε όλα μακρυά ο διάολος να τα πάρει
μάλλον δεν έκανα εγώ για τέτοιες καταστάσεις
ούτε μπορούσα να σταθώ σ'αυτές τις περιστάσεις
δεν ξέρω ποιό ήταν τελικά απο όλα το καλό μου
μα ξέρω έπαιξες καλά με τον εγωισμό μου
δε γράφω τίποτα άλλο ο χρόνος θα δικάσει
τις λύπες μας και τις χαρές θα τις ξαναπεράσει
θα βρεί άλλο τρόπο για πει την ετοιμηγορία
και με μοναξιάς ποινή θα λήξει η ιστορία
κλεινοντας να προσέχεις τίποτα αλλο μη σε νοιάζει
εσύ να σαι καλά για τα άλλα δεν πειράζει
κι αν βρείς κάτι διαφορά εμάς να σου θυμίζει
κόψτου αμέσως τα φτερά καθόλου μην ελπίζει

Έγινε λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
είναι απ'τα βράδυα που ο ύπνος δε σε ποιάνει
μου είχες πεί θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ' τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει...

Τίτλος Τραγουδιού: 5 Επιστολές
Συγκρότημα: Dust Rhymes