το ΕΞΩ
να ζήσω , νοθευμένη ελευθερία
έχω
στο μυαλό οτι δεν θα 'πρεπε
το ΕΞΩ
αύριο θα είναι αργά
ξέρω
μέρες δεκατρείς και σήμερα
εξορία , μέσα μας έχουν παγιδεύσει
κι απο μέσα αυτοί στέκουν
τυφλώνουν και τυφλώνονται ।
ήταν αργά γι αυτούς χθες
εξόριστοι του είναι μας
κάτω απ' τις μάσκες φίλοι
γνωστοι άγνωστοι σωτήρες
απ' τη ζωη πουλημένοι
σε σοκάκια χαμένοι
οπαδοί του Θεού
αμνησία , έτσι θέλουν εκείνοι
το μυαλό μου κουβάρι , της γης οι καρκίνοι
βούληση απο σαρωτή περασμένη
και το σώμα τομάρι , τίποτα δεν θα μείνει ।
πια μυαλό δεν υπάρχη
μόνο του πράσινου κινηγοί
ΕΞΩ απο δω θα 'μαι ξένος
στην ίδια μου την πατρίδα
θα παω εκει ...
ΕΞΩ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου