Στην (α)γνωστη "Χ"

Η κοπέλα απέναντι με ξέρει
σκόρπια τώρα η ματιά
στα κάγκελα σκυφτός στέκω
με το 'να πόδι μου στη Γη και τ'αλλο στο διάστημα

Άνθη ο χρόνος μήπως φέρει
γαλάζιος ουρανός ειν τα φιλιά
μια σκάλα έχω στηρίξει κι επιβλέπω
μπας και κατεύει απ το Θεο να μου κλέψει την καρδιά

Σε κοιτώ και ταράζομαι

στο πλήθος χάνομαι , να βρω χώρο να αναπνεύσω

ξημέρωσε , ασε με
τα αληθινά πως να πιστέψω πια ;

Η πορεία μας χαράζεται
σαν το ξύλο απ τον σουγιά
σε θάλασσα καίγομαι
θα πνιγώ τελικά


ΥΓ. Δε μου αρέσει ιδιαίτερα , ουτε με εκφράζει πλέον απλά όφειλα να το ανεβάσω οπώς εχω κάνει και με άλλα.